با سعدی در گلستان

گلستان سعدی از اون دست کتابایی هستش که وقتی برش داری برا خوندن، نمی تونی دل بکنی از خوندنش. هم شیرین و خوندنیه و هم کاربردی... برا زندگی من و تو...

قصد داریم اینجا با کمک هم، حکایت های گلستان رو بررسی کنیم.

در یکی از جنگ ها، عده ای را اسیر کردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا یکی از اسیران را اعدام کنند. اسیر که از زندگی ناامید شده بود، خشمگین شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد که گفته اند: هرکه دست از جان بشوید، هرچه در دل دارد بگوید.

وقت ضرورت چو نماند گریز             دست بگیرد سر شمشیر تیز

ملک پرسید: این اسیر چه می گوید؟

یکی از وزیران نیک محضر گفت: ای خداوند همی گوید: والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس

ملک را رحمت آمد و از سر خون او درگذشت. وزیر دیگر که ضد او بود گفت: ابنای جنس ما را نشاید در حضرت پادشاهان جز راستی سخن گفتن. این ملک را دشنام داد و ناسزا گفت. ملک روی ازین سخن درهم آمد و گفت: آن دروغ پسندیده تر آمد مرا زین راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای این بر خبثی. چنانکه خردمندان گفته اند: دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز

هرکه شاه آن کند که او گوید

حیف باشد که جز نکـــو گوید

و بر پیشانی ایوان کاخ فریدون شاه، نبشته بود:

جـــــهان ای برادر نمــــــاند به کس

دل اندر جـــهان آفرین بنــــــد و بس

مــکن تکیــــــه بر ملک دنیا و پشت

که بسیار کس چون تو پرورد و کشت

چو آهنـــــگ رفتــن کند جــــان پاک

چه بر تخت مردن چه بر روی خـــاک